Α-Ω Τα μυστικά της ελιάς.Πως να καλλιεργήσω
Τα μυστικά της ελιάς ΠΟΙΚΙΛΛΙΕΣ τι να διαλέξω
-Μεγάρων για αντοχή σε ασθένεις και έξτρα παρθένο λάδι Η Μεγαρίτικη ελιά μπορεί να καλλιεργηθεί σε υψόμετρο ως και 900 μ. Είναι όμως δένδρο απαιτητικό σε εδάφη με σχετική υγρασία και ψύχος. Ευδοκιμεί επίσης σε εδάφη βαθιά και γόνιμα, ενώ, για να αποδώσει τα μέγιστα έχει ανάγκη από απλές καλλιεργητικές φροντίδες. Γενικά το δέντρο της ελιάς εμφανίζει υποείδη, τύπους και ποικιλίες που δημιουργήθηκαν από φυσικές συνθήκες (κλιματολογικές και εδαφικές), με την πάροδο του χρόνου. Σε αυτό βοήθησε πολύ το γεγονός ότι η ελιά είναι δένδρο αιωνόβιο και πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα. Ακριβώς, τούτες οι συνθήκες είναι που κάνουν την Μεγαρική ελιά ξεχωριστό και μοναδικό υποείδος στη ποικιλία της, ακόμη και από της ελιές του ίδιου τύπου που φύονται σε διάφορα άλλα μέρη της Μεσογείου. Οι περίοδοι της καρποφορίας ξεκινάει εφόσον είναι μπολιασμένο σε αγριελιά από τον 3ο - 5ο χρόνο,διαφορετικά απο τον 8ο - 10ο.Η Μεγαρίτικη ποικιλία, όπως ήδη έχουμε δει , είναι διπλής χρήσης. Έτσι, συλλέγεται για την παραγωγή λαδιού πολύ καλής ποιότητας, καθώς η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει έως 35%
-Αμφίσης για κονσερβα ελιά και παρθένο ελαιόλαδο, Η συγκομιδή της ποικιλίας αυτής εξαρτάται από το πόσο ώριμος είναι ο καρπός της. Το μέγεθος της ελιάς αυτής είναι επίσης αρκετά αυξημένο όπως αντιστοίχως και το βάρος της. Λόγω του γεγονός ότι η συγκεκριμένη αυτή ποικιλία δίνει σχετικά χαμηλότερης ποιότητας ελαιόλαδου συγκριτικά με άλλες ποικιλίες, χρησιμοποιείται κυρίως σαν ελιά ή πατέ.Σε γόνιμα εδάφη η ελιά ξεπερνά τα 100κιλά καρπού όταν γίνει 12 ετών.Ωριμάζει Νοέβριο-Φεβρουάριο και αντέχει στα 600μ υψόμετρο.Προτιμά τα αργυλοασβεστώδη και αμμώδη εδάφη
-Καλαμών για την πιο εμπορεύσιμη βρώσιμη Η καλύτερη εποχή για τη συγκομιδή της ποικιλίας αυτής είναι μεταξύ Δεκεμβρίου και Ιανουάριου. Η συγκομιδή γίνεται μόνο όταν το χρώμα του καρπού έχει γίνει εντελώς μαύρο. Έχει ασύμμετρο σχήμα ενώ το βάρος του καρπού είναι αρκετά αυξημένο. Το δέντρο της Καλαμών έχει τη δυνατότητα να αντέχει σε όλες τις θερμοκρασίες κλίματος δίνοντας εξαιρετικούς καρπούς. Η ποικιλία αυτή είναι και παγκοσμίως και η πιο γνωστή ελιά τραπεζιού
-Μεγάρων για αντοχή σε ασθένεις και έξτρα παρθένο λάδι Η Μεγαρίτικη ελιά μπορεί να καλλιεργηθεί σε υψόμετρο ως και 900 μ. Είναι όμως δένδρο απαιτητικό σε εδάφη με σχετική υγρασία και ψύχος. Ευδοκιμεί επίσης σε εδάφη βαθιά και γόνιμα, ενώ, για να αποδώσει τα μέγιστα έχει ανάγκη από απλές καλλιεργητικές φροντίδες. Γενικά το δέντρο της ελιάς εμφανίζει υποείδη, τύπους και ποικιλίες που δημιουργήθηκαν από φυσικές συνθήκες (κλιματολογικές και εδαφικές), με την πάροδο του χρόνου. Σε αυτό βοήθησε πολύ το γεγονός ότι η ελιά είναι δένδρο αιωνόβιο και πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα. Ακριβώς, τούτες οι συνθήκες είναι που κάνουν την Μεγαρική ελιά ξεχωριστό και μοναδικό υποείδος στη ποικιλία της, ακόμη και από της ελιές του ίδιου τύπου που φύονται σε διάφορα άλλα μέρη της Μεσογείου. Οι περίοδοι της καρποφορίας ξεκινάει εφόσον είναι μπολιασμένο σε αγριελιά από τον 3ο - 5ο χρόνο,διαφορετικά απο τον 8ο - 10ο.Η Μεγαρίτικη ποικιλία, όπως ήδη έχουμε δει , είναι διπλής χρήσης. Έτσι, συλλέγεται για την παραγωγή λαδιού πολύ καλής ποιότητας, καθώς η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει έως 35%
-Αμφίσης για κονσερβα ελιά και παρθένο ελαιόλαδο, Η συγκομιδή της ποικιλίας αυτής εξαρτάται από το πόσο ώριμος είναι ο καρπός της. Το μέγεθος της ελιάς αυτής είναι επίσης αρκετά αυξημένο όπως αντιστοίχως και το βάρος της. Λόγω του γεγονός ότι η συγκεκριμένη αυτή ποικιλία δίνει σχετικά χαμηλότερης ποιότητας ελαιόλαδου συγκριτικά με άλλες ποικιλίες, χρησιμοποιείται κυρίως σαν ελιά ή πατέ.Σε γόνιμα εδάφη η ελιά ξεπερνά τα 100κιλά καρπού όταν γίνει 12 ετών.Ωριμάζει Νοέβριο-Φεβρουάριο και αντέχει στα 600μ υψόμετρο.Προτιμά τα αργυλοασβεστώδη και αμμώδη εδάφη
-Καλαμών για την πιο εμπορεύσιμη βρώσιμη Η καλύτερη εποχή για τη συγκομιδή της ποικιλίας αυτής είναι μεταξύ Δεκεμβρίου και Ιανουάριου. Η συγκομιδή γίνεται μόνο όταν το χρώμα του καρπού έχει γίνει εντελώς μαύρο. Έχει ασύμμετρο σχήμα ενώ το βάρος του καρπού είναι αρκετά αυξημένο. Το δέντρο της Καλαμών έχει τη δυνατότητα να αντέχει σε όλες τις θερμοκρασίες κλίματος δίνοντας εξαιρετικούς καρπούς. Η ποικιλία αυτή είναι και παγκοσμίως και η πιο γνωστή ελιά τραπεζιού
-
Η Κορωνέικη Η βασίλισσα των
ελληνικών ποικιλιών ελιάς προϊόν αιώνων (τουλάχιστον 10) συστηματικής
καλλιέργειας με πατρίδα της την περιοχή της Κορώνης όταν αυτή αποτελούσε το πιo
σημαντικό εμπορικό λιμάνι της Πελοποννήσου. Είναι ποικιλία μικρόκαρπη. Χωρίς
ιδιαίτερες εδαφοκλιματικές απαιτήσεις στο βαθμό που ανταγωνίζεται και την
αγριελιά. Χαρακτηρίζεται από δυo σημαντικά πλεονεκτήματα: την ανθεκτικότητά της
στην ξηρασία και η υψηλή και σταθερή καρποφορία της (από 30 ως και πάνω από 150
κιλά καρπού κατά δέντρο).Ανθίζει κατά το δεύτερο μισό του Απρίλη και ωριμάζει
κατά την περίοδο Οκτωβρη – Δεκέμβρη.
Η
απόδοση σε λάδι του ελαιοκάρπου κυμαίνεται μεταξύ 10 και 20% μπορεί ένα δέντρο
να δώσει εώς 10 λίτρα λάδι Δεδομένου ότι η ποικιλία παρενιαυτοφορεί με μια
συστηματική καλλιέργεια και ιδιαίτερα με το κατάλληλο κλάδεμα η πτώση της
παραγωγής την δεύτερη χρονιά περιορίζεται σημαντικά.
-Αγίου Όρους ιδιαίτερα παραγωγική ποικιλία πιο πολύ από την χονδρολιά Χαλκιδικής αλλά λιγότερο από την Μεγάρων. Πρόκειται για πρώιμη ποικιλία καθώς στις συνθήκες της Βορείου Ελλάδος ωριμάζει τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη. Ο καρπός της αποκτά το τυπικό μαύρο χρώμα και είναι μεγαλύτερος από αυτόν της Μεγαρείτικης. Πρόκειται για αυτογόνιμη ποικιλία με απόδοση σε έλαιο που φτάνει το 25%(5:1 έως 4:1). Είναι ανθεκτική στην βερτιτσιλλίωση. Κατάλληλη για τις βορειότερες περιοχές καθώς είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στο ψύχος.
-ΧαλκιδικήςΗ ποικιλία αυτή ωριμάζει σχετικά νωρίς και η συγκομιδή της γίνεται μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου. Ο καρπός της έχει χρώμα κιτρινοπράσινο και δε αλλάζει σε μαύρο όπως γίνεται σε άλλες ποικιλίες. Έχει ασύμμετρο σχήμα και συνήθως χρησιμοποιείται ως ελιά τραπεζιού και πατέ όπως και η Αμφίσσης, αλλά συχνά τις βρίσκουμε και γεμιστές με αμύγδαλο ή πιπεριά.
- το Μανάκι (ελιά της Μάνης) Η ποικιλία αυτή επίσης ωριμάζει με αργούς ρυθμούς και η καλύτερη εποχή για τη συγκομιδή της είναι από το τέλος Ιανουαρίου μέχρι τις αρχές του Φεβρουαρίου. Ο καρπός της έχει μεσαίες διαστάσεις με οβάλ σχήμα. Το βάρος της ποικίλει από 2.2 έως 2.9 γραμμάρια. Αυτό που χαρακτηρίζει το δέντρο Μανάκι είναι ότι αντέχει σε υψηλό υψόμετρο, όπου άλλες ποικιλίες εκτός από την Αθηνολιά δε μπορούν να αποδώσουν.
Η Ισπανική Piqual Οι περιοχές στις οποίες ευδοκιμεί η ποικιλία Πικουάλ παρουσίαζουν ήπιο έως βαρύ χειμώνα και ξηρά καλοκαίρια. Θεωρείται ποικιλία ελαιόδεντρου µε δείκτη ανθεκτικότητας απέναντι στο ψύχος αρκετά υψηλό καθώς οι ισπανικές περιφέρειες στις οποίες η PiquaI είναι πιο κοινή, έχουν κρύους χειµώνες. Ανταποκρίνεται εξαιρετικά σε περιοχές µε υψόµετρο άνω των 300µ αλλά εξίσου καλά και σε χαµηλότερα υψόµετρα.αρουσίαζει υψηλή απόδοση καρπού και λαδιού. Είναι αυτογόνιµη ποικιλία, η οποία µε τη σωστή φροντίδα του δένδρου (άρδευση, λίπανση, κλάδεµα, συγκοµιδή καρπών) παράγει καρπό, ο οποίος έχει βάρος 2 µε 4 γρ., κάθε χρόνο σε ικανοποιητικό βαθµό. Αναγνωρίζεται ως πρώιµη ποικιλία καλλιέργειας, µε προτεινόµενη περίοδο συγκοµιδής των καρπών στα µέσα του Νοεµβρίου. Είναι δυνατή η εφαρµογή σείσης (δόνησης) του κορµού (µε µηχανικά µέσα) προκειµένου να επιτευχθεί η συγκοµιδή των καρπών ευκολότερα. Η απόδοση του ελαιόδεντρου σε καρπούς είναι εξαιρετική και η περιεκτικότητα αυτών σε ελαιόλαδο κυµαίνεται από 22 έως 26%, περίπου 4:1. ΄Οταν ο καρπός είναι ώριμος, ο φλοιός του είναι γυαλιστερός μαύρος και η σάρκα του καρπού μετατρέπεται από ελαφρύ καστανό χρώμα σε ροζέ.(ΦΥΤΕΥΣΗ 6,5Χ5 ή 7Χ3,5)
ARBEQUINA ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΙΣΠΑΝΙΑ Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, ο Δούκας του Medinaceli άρχοντας της Arbequa. -ο οποίος κατείχε τεράστιες εκτάσεις στην Ιβηρική Χερσονήσο, συμπεριλαμβανομένων Arbequa (τώρα Arbeca) - έκανε μια επίσκεψη στα Ιεροσόλυμα. Εκεί έμεινε γοητευμένος από τη γεύση της συγκεκριμένης ποικιλλίας, άγνωστη σε αυτόν. Έφερε τους σπόρους των ελιών αυτών πίσω στην Ισπανία και είπε αγρότες του να τον φυτέψουν.
Είναι ελιά και για επιτραπέζια αλλά και λάδι. Πρόκειται για ένα σχετικά μικρό δέντρο με μικρά και αρωματικά φρούτα, είναι κατάλληλο για πυκνή φύτευση και συστήνεται η μηχανική συγκομιδή. Είναι δέντρο με σχετικά ανταποκρίνεται καλά στο κλάδεμα, μπορεί να διαμορφωθεί και να διατηρείται μικρό ετσι ώστε να ανταποκρίνεται καλά σε σχετικά σοβαρό κλάδεμα. Το κλάδεμα του φυτού γίνεται το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου καθαρίζοντας τον κορμό του φυτού από το έδαφος και προς τα επάνω 70cm και να μην υπερβαίνει τα τρία μέτρα.Η ποικιλία είναι πολύ παραγωγική μπαίνει νωρίς στην καρποφορία και από το τρίτο έτος έρχεται σε παραγωγή.
Η συγκομοιδή γίνεται τον Νοέβριο.Το χρώμα του ελαιόλαδου ποικίλλει από πράσινο σμαραγδί σε ένα βαθύ χρυσοκίτρινο με φρουτώδη γεύση ιδανικό για σαλάτες. Έχει την δυνατότητα να φτάσει σε παραγωγή λαδιού έως και τα 350 κιλά λάδι ανά στρέμμα, κατά περίπτωση ανάλογα τις κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες.
Επιτρέπει να καλλιεργούνται υπό πιο έντονη υψηλής πυκνότητας συνθήκες σε σχέση με άλλες φυτείες ελιάς, έχει υψηλό ποσοστό βλαστικής ικανότητας και σε οπωρώνες αρδεύσιμες συστήνεται η φύτευση 4m επί 1,5m και σε μη αρδεύσιμες 5,5m επί 1,5m.
Μετά το 10ο έτος απαιτείται κλάδευμα ανανέωσης (κλάδεμα επαναφοράς) των δέντρων εξαιτίας του υψηλού συνωστισμού τους. Η πλειοψηφία των ελιών Αρμπεκίνα αγοράζεται από τους Ιταλούς για ελαιόλαδο.
Η Ματσολιά ή Μαστοειδής λέγεται και αθηνολιά μουρτολιά και τσουνάτη. Μπορεί να θεωρηθεί ποικιλία μικρόκαρπη ή και μεσόκαρπη.Είναι ποικιλία με μεγάλη ανάπτυξη και μικρής ή μέσης παραγωγικότητας. Απαιτεί καλό έδαφος και καλλιεργητικές φροντίδες. Είναι αρκετά ανθεκτική στο κρύο. Η ποικιλία παράγει κάθε δυο χρόνια. Ανθίζει τέλος Μαΐου. Καλλιεργείται και σε υψηλά υψόμετρα, μέχρι 1.000 μ. Έχει όψιμη ωρίμανση (τέλος Δεκέμβρη - Γεννάρη).
Ποικιλία μικτής κατεύθυνσης, δίνει λάδι εκλεκτής ποιότητας λεπτόρρευστο και κεχριμπαρένιο χρώμα. Η απόδοση του ελαιοκάρπου κυμαίνεται μεταξύ του 20 και 22%.
-Αγίου Όρους ιδιαίτερα παραγωγική ποικιλία πιο πολύ από την χονδρολιά Χαλκιδικής αλλά λιγότερο από την Μεγάρων. Πρόκειται για πρώιμη ποικιλία καθώς στις συνθήκες της Βορείου Ελλάδος ωριμάζει τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη. Ο καρπός της αποκτά το τυπικό μαύρο χρώμα και είναι μεγαλύτερος από αυτόν της Μεγαρείτικης. Πρόκειται για αυτογόνιμη ποικιλία με απόδοση σε έλαιο που φτάνει το 25%(5:1 έως 4:1). Είναι ανθεκτική στην βερτιτσιλλίωση. Κατάλληλη για τις βορειότερες περιοχές καθώς είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στο ψύχος.
-ΧαλκιδικήςΗ ποικιλία αυτή ωριμάζει σχετικά νωρίς και η συγκομιδή της γίνεται μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου. Ο καρπός της έχει χρώμα κιτρινοπράσινο και δε αλλάζει σε μαύρο όπως γίνεται σε άλλες ποικιλίες. Έχει ασύμμετρο σχήμα και συνήθως χρησιμοποιείται ως ελιά τραπεζιού και πατέ όπως και η Αμφίσσης, αλλά συχνά τις βρίσκουμε και γεμιστές με αμύγδαλο ή πιπεριά.
- το Μανάκι (ελιά της Μάνης) Η ποικιλία αυτή επίσης ωριμάζει με αργούς ρυθμούς και η καλύτερη εποχή για τη συγκομιδή της είναι από το τέλος Ιανουαρίου μέχρι τις αρχές του Φεβρουαρίου. Ο καρπός της έχει μεσαίες διαστάσεις με οβάλ σχήμα. Το βάρος της ποικίλει από 2.2 έως 2.9 γραμμάρια. Αυτό που χαρακτηρίζει το δέντρο Μανάκι είναι ότι αντέχει σε υψηλό υψόμετρο, όπου άλλες ποικιλίες εκτός από την Αθηνολιά δε μπορούν να αποδώσουν.
Η Ισπανική Piqual Οι περιοχές στις οποίες ευδοκιμεί η ποικιλία Πικουάλ παρουσίαζουν ήπιο έως βαρύ χειμώνα και ξηρά καλοκαίρια. Θεωρείται ποικιλία ελαιόδεντρου µε δείκτη ανθεκτικότητας απέναντι στο ψύχος αρκετά υψηλό καθώς οι ισπανικές περιφέρειες στις οποίες η PiquaI είναι πιο κοινή, έχουν κρύους χειµώνες. Ανταποκρίνεται εξαιρετικά σε περιοχές µε υψόµετρο άνω των 300µ αλλά εξίσου καλά και σε χαµηλότερα υψόµετρα.αρουσίαζει υψηλή απόδοση καρπού και λαδιού. Είναι αυτογόνιµη ποικιλία, η οποία µε τη σωστή φροντίδα του δένδρου (άρδευση, λίπανση, κλάδεµα, συγκοµιδή καρπών) παράγει καρπό, ο οποίος έχει βάρος 2 µε 4 γρ., κάθε χρόνο σε ικανοποιητικό βαθµό. Αναγνωρίζεται ως πρώιµη ποικιλία καλλιέργειας, µε προτεινόµενη περίοδο συγκοµιδής των καρπών στα µέσα του Νοεµβρίου. Είναι δυνατή η εφαρµογή σείσης (δόνησης) του κορµού (µε µηχανικά µέσα) προκειµένου να επιτευχθεί η συγκοµιδή των καρπών ευκολότερα. Η απόδοση του ελαιόδεντρου σε καρπούς είναι εξαιρετική και η περιεκτικότητα αυτών σε ελαιόλαδο κυµαίνεται από 22 έως 26%, περίπου 4:1. ΄Οταν ο καρπός είναι ώριμος, ο φλοιός του είναι γυαλιστερός μαύρος και η σάρκα του καρπού μετατρέπεται από ελαφρύ καστανό χρώμα σε ροζέ.(ΦΥΤΕΥΣΗ 6,5Χ5 ή 7Χ3,5)
ARBEQUINA ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΙΣΠΑΝΙΑ Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, ο Δούκας του Medinaceli άρχοντας της Arbequa. -ο οποίος κατείχε τεράστιες εκτάσεις στην Ιβηρική Χερσονήσο, συμπεριλαμβανομένων Arbequa (τώρα Arbeca) - έκανε μια επίσκεψη στα Ιεροσόλυμα. Εκεί έμεινε γοητευμένος από τη γεύση της συγκεκριμένης ποικιλλίας, άγνωστη σε αυτόν. Έφερε τους σπόρους των ελιών αυτών πίσω στην Ισπανία και είπε αγρότες του να τον φυτέψουν.
Είναι ελιά και για επιτραπέζια αλλά και λάδι. Πρόκειται για ένα σχετικά μικρό δέντρο με μικρά και αρωματικά φρούτα, είναι κατάλληλο για πυκνή φύτευση και συστήνεται η μηχανική συγκομιδή. Είναι δέντρο με σχετικά ανταποκρίνεται καλά στο κλάδεμα, μπορεί να διαμορφωθεί και να διατηρείται μικρό ετσι ώστε να ανταποκρίνεται καλά σε σχετικά σοβαρό κλάδεμα. Το κλάδεμα του φυτού γίνεται το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου καθαρίζοντας τον κορμό του φυτού από το έδαφος και προς τα επάνω 70cm και να μην υπερβαίνει τα τρία μέτρα.Η ποικιλία είναι πολύ παραγωγική μπαίνει νωρίς στην καρποφορία και από το τρίτο έτος έρχεται σε παραγωγή.
Η συγκομοιδή γίνεται τον Νοέβριο.Το χρώμα του ελαιόλαδου ποικίλλει από πράσινο σμαραγδί σε ένα βαθύ χρυσοκίτρινο με φρουτώδη γεύση ιδανικό για σαλάτες. Έχει την δυνατότητα να φτάσει σε παραγωγή λαδιού έως και τα 350 κιλά λάδι ανά στρέμμα, κατά περίπτωση ανάλογα τις κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες.
Επιτρέπει να καλλιεργούνται υπό πιο έντονη υψηλής πυκνότητας συνθήκες σε σχέση με άλλες φυτείες ελιάς, έχει υψηλό ποσοστό βλαστικής ικανότητας και σε οπωρώνες αρδεύσιμες συστήνεται η φύτευση 4m επί 1,5m και σε μη αρδεύσιμες 5,5m επί 1,5m.
Μετά το 10ο έτος απαιτείται κλάδευμα ανανέωσης (κλάδεμα επαναφοράς) των δέντρων εξαιτίας του υψηλού συνωστισμού τους. Η πλειοψηφία των ελιών Αρμπεκίνα αγοράζεται από τους Ιταλούς για ελαιόλαδο.
Η Ματσολιά ή Μαστοειδής λέγεται και αθηνολιά μουρτολιά και τσουνάτη. Μπορεί να θεωρηθεί ποικιλία μικρόκαρπη ή και μεσόκαρπη.Είναι ποικιλία με μεγάλη ανάπτυξη και μικρής ή μέσης παραγωγικότητας. Απαιτεί καλό έδαφος και καλλιεργητικές φροντίδες. Είναι αρκετά ανθεκτική στο κρύο. Η ποικιλία παράγει κάθε δυο χρόνια. Ανθίζει τέλος Μαΐου. Καλλιεργείται και σε υψηλά υψόμετρα, μέχρι 1.000 μ. Έχει όψιμη ωρίμανση (τέλος Δεκέμβρη - Γεννάρη).
Ποικιλία μικτής κατεύθυνσης, δίνει λάδι εκλεκτής ποιότητας λεπτόρρευστο και κεχριμπαρένιο χρώμα. Η απόδοση του ελαιοκάρπου κυμαίνεται μεταξύ του 20 και 22%.
Πετροελιά (Σερρών)
Ανήκει
στις μεσόκαρπες ελιές, με βαση το μέγεθος του καρπού της. Έχει χαμηλόμορφους
καρπούς και είναι διπλής χρήσης. Χρησιμοποιείται είτε για φαγητό ως βρώσιμη,
είτε για την παραγωγή ελαιολάδου (με περιεκτικότητα 20%-25% σε λάδι). Ωριμάζει
Νοέμβριο - Δεκέμβριο και μέσα σε αυτούς τους μήνες πρέπει να γίνεται η
συγκομιδή του καρπού. Επεκτείνεται κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα.
Λευκοελιά (Σερρών)
Με
βάση το μέγεθος των καρπών της χαρακτηρίζεται μεσόκαρπη ποικιλία και έχει
κυλινδροκωνικούς καρπούς. Χρησιμοποιείται κυρίως ως ελαιοποιήσιμη ποικιλία.
Ωριμάζουν οι καρποί το Νοέμβριο και αρχές Δεκεμβρίου. Πρόκειται για μία
ποικιλία ανθεκτική στο κρύο, την εδαφική και ατμοσφαιρική υγρασία και τον
"καρκίνο του δέντρου". Αντίθετα, είναι ευαίσθητη στο δάκο.
Η ελιά σίγουρα μ΄ αυτόν τον τρόπο αποδίδει καρπό από τον 3ο-4ο χρόνο και είναι ανθεκτική σε παγετό και καύσωνα !!! αντίθετα με μοσχεύματα και παραφυάδες που κανουν φθηνότερα , τα φυτώρια ελιάς με μοσχεύματα και παραφυάδες, έχουν καρπό μετά από 9 - 15 χρόνια και δεν αντέχουν.....
Γι αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ στο τι αγοράζετε.... ...ένα απλό τέστ είναι να βγάλετε 1 ελιά (από την γλάστρα της) και θα δείτε αν είναι απο αγριελιά .... αν είναι αγριελιά , το ριζικό σύστημα θα είναι χονδρό τουλάχιστον σαν μια γροθιά και περισσότερο και με σχηματισμένο κορμό που ειναι εμβολιασμένος... άν έχει απλά λιγα "μουστάκια" είναι μόσχευμα..... γι αυτο αξίζει να χαλάσετε (την γλάστρα του) επιτόπου ,ενός δενδρύλιου αξίας 3 ή 5 ευρώ για να δείτε...
Η ελιά σίγουρα μ΄ αυτόν τον τρόπο αποδίδει καρπό από τον 3ο-4ο χρόνο και είναι ανθεκτική σε παγετό και καύσωνα !!! αντίθετα με μοσχεύματα και παραφυάδες που κανουν φθηνότερα , τα φυτώρια ελιάς με μοσχεύματα και παραφυάδες, έχουν καρπό μετά από 9 - 15 χρόνια και δεν αντέχουν.....
Γι αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ στο τι αγοράζετε.... ...ένα απλό τέστ είναι να βγάλετε 1 ελιά (από την γλάστρα της) και θα δείτε αν είναι απο αγριελιά .... αν είναι αγριελιά , το ριζικό σύστημα θα είναι χονδρό τουλάχιστον σαν μια γροθιά και περισσότερο και με σχηματισμένο κορμό που ειναι εμβολιασμένος... άν έχει απλά λιγα "μουστάκια" είναι μόσχευμα..... γι αυτο αξίζει να χαλάσετε (την γλάστρα του) επιτόπου ,ενός δενδρύλιου αξίας 3 ή 5 ευρώ για να δείτε...
Το μυστικό των παραδοσιακών καλλιεργητών για το ψύχος είναι ότι το χειμώνα από 20 Δεκέμβρη αν έχει καλό καιρό ή από τον Ιανουάριο στις Αλκυονίδες ψεκάζουμε με χαλκό σε δυνατή δόση.Επίσης ραντίζουμε με βορδιγαλειο πολτό μετά από μεγάλη παγωνιά η χαλαζόπτωση και μια φορά 1η Φεβρουαρίου έως 15η Μαρτίου.
Το Μάρτιο-Απρίλιο και όταν η θερμοκρασία ανέβει στους
15 – 20 βαθμούς, ψεκάζουμε πάλι με χαλκό σε χαμηλή δόση. Ο ψεκασμός αυτός
συμπίπτει εποχιακά με την καταπολέμηση της βρωμούσας (καλοκόρης) με
προϊόντα όπως το dimethoate. Συνδυάζουμε με διαφυλλικό λίπασμα που περιέχει και
Βόριο.
Στις αρχές Μαΐου και όταν
το πολύ 5% των ανθέων είναι ανοικτά ψεκάζουμε για την ανθόβια γενιά του
πυρηνοτρήτη με βακίλους ή πυρεθρίνες. Συνδυάζουμε με διαφυλλικό λίπασμα
που περιέχει και Βόριο.
Επειδή ορισμένες
ποικιλίες είναι αυτόστειρες για καλύτερη σταυρογονιμοποίηση φυτεύονται 2-3
ποικιλίες μαζί. Στα πρώτα χρόνια μετά την εγκατάσταση του ελαιώνα γίνονται
συχνές αρδεύσεις 3-5 το καλοκαίρι και ψεκασμός για την "μύγα" που
τρώει τους τρυφερούς βλαστούς και ξεραίνει στο τέλος το δένδρο - και
απομακρύνονται τα ζιζάνια, με σκοπό να μπουν τα δενδρύλλια νωρίς στην
καρποφορία.Καλύτερη περίοδος φύτευσης ειναι από μέσα ΟΚΤΩΒΡΗ
ΝΟΕΜΒΡΗ, ΔΕΚΕΜΒΡΗ , ΓΕΝΑΡΗ ΦΛΕΒΑΡΗ,ΜΑΡΤΙΟ. Επίσης 2-3 ποτίσματα κατά
τη θερινή περίοδο είναι πολύ ωφέλιμα στην καρποφορία.
Εάν το χωράφι προέρχεται από εκχέρσωση, καλό είναι
πριν τη φύτευση να καλλιεργηθεί για 1-2 χρόνια με ετήσια φυτά (σιτηρά ή
ψυχανθή), ώστε να γίνει δυνατή η απομάκρυνση όλων των ριζών και να αποφευχθεί η
προσβολή των δενδρυλλίων της ελιάς από σηψιρριζίες.
Τα νεαρά δενδρύλλια θα πρέπει να ποτίζονται
συχνά τα πρώτα 2-3 χρόνια και να λιπαίνονται με άζωτο κάθε χρόνο. Επίσης, θα
πρέπει να γίνεται έγκαιρη καταπολέμηση των ζιζανίων καθώς και προστασία
από τυχόν εχθρούς και ασθένειες.
Εάν στο νέο ελαιώνα γίνεται συγκαλλιέργεια με ετήσια
φυτά, αυτά δεν θα πρέπει να είναι βαμβάκι, τομάτα, πατάτα, κολοκυνθοειδή
κ.λ.π., γιατί μπορεί να προσβληθούν τα νεαρά δενδρύλλια από βερτιλλίωση.
Δυο κανόνες αδιαπραγμάτευτοι:
1. Ποτέ δεν μαζεύουμε ελιές υπό βροχή ή εφόσον δεν έχουν στεγνώσει μετά από βροχή. Ο λόγος είναι απλός. Το κερί που υπάρχει στον εξωτερικό φλοιό του καρπού δεν μπορεί να τριφτεί (και άρα να απομακρυνθεί), όταν ο καρπός είναι βρεγμένος
1. Ποτέ δεν μαζεύουμε ελιές υπό βροχή ή εφόσον δεν έχουν στεγνώσει μετά από βροχή. Ο λόγος είναι απλός. Το κερί που υπάρχει στον εξωτερικό φλοιό του καρπού δεν μπορεί να τριφτεί (και άρα να απομακρυνθεί), όταν ο καρπός είναι βρεγμένος
2.
Ο καρπός πρέπει να φτάνει στο ελαιοτριβείο μέσα σε 2 ημέρες από τη συγκομιδή
του
Κάποια δέντρα αγριελιάς (μικρόκαρπα ή μεγαλόκαρπα) με τα οποία κανείς δεν ασχολούνταν (αφού η αγριελιά δεν θεωρείται καρπός παραγωγής λαδιού), αλλά και κάποιες ελιές κορωνέικης ποικιλίας, που επίσης ήταν παρατημένες λόγω δύσκολης πρόσβασης, επέμεναν να γεμίζουν καρπό κάθε χρόνο διαψεύδοντας την τάση παρενιαυτοφορίας!
ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΦΥΤΕΥΣΗΣ ΕΛΙΑΣ 3x6, 4x5, 5x7, 6x6, 6x8
Η βιολογική καλλιέργεια της ελιάς βασίζεται σε µεθόδους αναζωογόνησης του εδάφους του ελαιώνα, στην ανακύκλωση των υποπροϊόντων και άλλων διαθέσιµων οργανικών υλικών και στην αναπαραγωγή και προστασία του περιβάλλοντος. Είναι η µέθοδος ελαιοπαραγωγής που στοχεύει στην παραγωγή µιας άριστης ποιότητας ελαιόλαδου, απαλλαγµένου από υπολείµµατα αγροχηµικών, που υποσκάπτουν την υγεία, και περιορίζει τη µόλυνση µε αγροχηµικά του εδάφους, του νερού και του αέραη φυτεία να είναι αποµονωµένη µε ψηλό φυσικό ανεµοθραύστη, έτσι ώστε να µην επηρεάζεται από ψεκασµούς που θα διενεργούνται
ΠΩΣ ΘΑ ΛΙΠΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ
Κάποια δέντρα αγριελιάς (μικρόκαρπα ή μεγαλόκαρπα) με τα οποία κανείς δεν ασχολούνταν (αφού η αγριελιά δεν θεωρείται καρπός παραγωγής λαδιού), αλλά και κάποιες ελιές κορωνέικης ποικιλίας, που επίσης ήταν παρατημένες λόγω δύσκολης πρόσβασης, επέμεναν να γεμίζουν καρπό κάθε χρόνο διαψεύδοντας την τάση παρενιαυτοφορίας!
ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΦΥΤΕΥΣΗΣ ΕΛΙΑΣ 3x6, 4x5, 5x7, 6x6, 6x8
Η βιολογική καλλιέργεια της ελιάς βασίζεται σε µεθόδους αναζωογόνησης του εδάφους του ελαιώνα, στην ανακύκλωση των υποπροϊόντων και άλλων διαθέσιµων οργανικών υλικών και στην αναπαραγωγή και προστασία του περιβάλλοντος. Είναι η µέθοδος ελαιοπαραγωγής που στοχεύει στην παραγωγή µιας άριστης ποιότητας ελαιόλαδου, απαλλαγµένου από υπολείµµατα αγροχηµικών, που υποσκάπτουν την υγεία, και περιορίζει τη µόλυνση µε αγροχηµικά του εδάφους, του νερού και του αέραη φυτεία να είναι αποµονωµένη µε ψηλό φυσικό ανεµοθραύστη, έτσι ώστε να µην επηρεάζεται από ψεκασµούς που θα διενεργούνται
ΠΩΣ ΘΑ ΛΙΠΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ
Ένας τρόπος παρασκευής οργανικής κοµπόστ είναι η χρησιµοποίηση των φύλλων ελιάς από τα ελαιοτριβεία µαζί µε ένα ποσοστό 10-20% περίπου κοπριά αιγοπροβάτων.Η λίπανση συµπληρώνεται µε την ενσωµάτωση της φυσικής βλάστησης του ελαιώνα Λιπαίνουμε αμέσως μετά την συγκομιδή.
Αναρτήθηκε από Σοφία Κυριακίδου
Σχόλια